باید

بهش گفتم شما چقد آدم خوبی هستی که عین درخت میوه ی باغچه ی خونه ی خودتون رو واسه باغچه ی همسایه هم خریدی، مثل شما کم پیدا میشه تو این دوره زمونه ، خدا خیرت بده!

تا این جمله رو شنید اخماش رفت تو همُ گفت: خدا ؟ اصلن ! من به خاطر آسایش خودم این کار رو کردم ، خوشم نمیاد فردا که درخت میوه ی خونم بزرگ شد و میوه داد بچه ی همسایه بغلی هر روز واسه چیدن میوه روی دیوار خونه ام پیداش بشه ! و گاه بیگاه از رو دیوار بیفته پایین و تمام گل های باغچه ام رو خراب کنه!

از وقتی باهاش خداحافظی کردم دارم به این فکر می کنم که برای محافظت از دینم هیچ وقت یه همچین کاری نکردم ! امروز فهمیدم برای اینکه از دیندار بودنم لذت ببرم  باید  یه درخت هم برای باغچه ی همسایه بخرم.

.

+از بس حرف خوردم ، کلمه شدم