عادی

قدم زنون داری میری که یهو یه بچه گربه ی سیاه با تن خاکیُ چشم بسته از اونایی که معلومِ چند روزی بیشتر از تولدش نمی گذره تمام فضای چشمت رو پر می کنه، با دیدن این صحنه دلت ریش میشه و حس هم دوستی ات گل می کنه و کلی احساس غمناک رو دلت می شینه ، چن قدم پایین تر نرفته ...

یادت میاد دیشب نسبت به تصاویر ساعت 9! تلویزیون هیچ حس خاصی نداشتی! اگرم داشتی به شدت دلسوزیت برای این گربه سیاه نبود! چقدر بدِ دیدن بعضی چیزا واسه آدم عادی بشه! دیدن هایی مثل صحنه ی کشته شدن انسان، صحنه هایی که خیلی وقت هر شبِ خدا ساعت نهِ زندگیت رو پر کرده. عادی شدن خیلی بدِ خیلی!

واقعن یه هم چین حالی داشتما! حکایت دور و بر ما از غرب گرفته تا شرق شده آدم کشتن اونم مثل باقلوا! حق بدید حس دل ریش شدن آدم نسبت به این تصاویر تا حدود زیادی کاهش پیدا کنه به قولی آستانه ی تحمل مون رفته بالا!

+قصاب ها

راحت تر آدم می کشند!